J.R.R. Tolkien- Biografia
Urodził się 3 stycznia 1892 roku w Południowej Afryce, w mieście Bloemfontein, w prowincji Wolne Państwo Oranje. Arthur Tolkien, jego ojciec, był tam urzędnikiem w filii Banku Lloyda. Z powodu niedogodności klimatycznych, Mabel, matka Tolkiena, z dwoma synami – trzyletnim Ronaldem i jego młodszym bratem Hillarym – wróciła do Anglii. Arthur Tolkien umarł rok później. Po powrocie przeszła na katolicyzm i w tej religii wychowywała dzieci, mimo sprzeciwu dalszej rodziny. Ona również zaczęła uczyć Tolkiena języków. Zmarła, kiedy miał 12 lat. Przez większość życia Tolkien mieszkał najpierw w Birmingham, potem w Oksfordzie.W wieku 19 lat Tolkien uczęszczał do Szkoły Króla Edwarda w Brimingham. Tam najczęściej spędzał czas w szkolnej bibliotece. Wraz z innymi chłopcami założył nieformalny klub o nazwie Tea Club, przemianowany później na Barrovian Society. Ostatecznie nazwę skrócono do T.C.B.S. To tutaj członkowie rozmawiali o swoich zainteresowaniach, głównie lekturze książek. Tolkien często recytował fragmenty „Beowulfa”, poematy „Perła”, „Pan Gawen i Zielony Rycerz” i różne historie z nordyckiej mitologii. Właśnie tu zaczął mówić o swoich pragnieniach napisania dzieła opartego na mitologiach Europy.
Brał udział w I wojnie światowej, w oddziale Strzelców z Lancashire, gdzie był telegrafistą i tłumaczem z niemieckiego. Walczył w bitwie nad Sommą w 1916 r. Doświadczenia wojny miały mały wpływ na jego twórczość lub zgoła żaden, co wielokrotnie podkreślał np.w przedmowie do Władcy Pierścieni
Był profesorem języka staroangielskiego na uniwersytecie w Oxfordzie. Przez kilka lat pracował również na uniwersytecie w Leeds. Opublikował ponad 100 prac z dziedziny filologii i literatury dawnej, współpracował przy powstaniu największego słownika języka angielskiego, wydawanego zaraz po I wojnie, Oxford English Dictionary. Znał (w różnym stopniu) ponad 30 języków, głównie wymarłych, języków germańskich i celtyckich. (m.in. niemiecki, łacinę, starożytną grekę, gocki, staroislandzki, nordycki, staroirlandzki, walijski, anglosaski, hebrajski, francuski, rosyjski, fiński, język niderlandzki, włoski, uczył się także polskiego, lecz uważał go za trudny język i nie potrafił się nim dobrze posługiwać).
Za dorobek naukowy i literacki otrzymał wiele nagród i honorowych doktoratów w Holandii, Irlandii, Anglii, Francji i Stanach Zjednoczonych, oraz najwyższe wyróżnienie państwowe – Order Imperium Brytyjskiego, odznaczenie przyznawane najwybitniejszym brytyjskim twórcom i najsłynniejszym osobistościom, którego idea i nazwa jednak wcale nie były mu bliskie. Potępiał on bowiem imperialność i mocarstwowe ambicje, osobiście zaś czuł się bardziej Anglikiem niż obywatelem brytyjskim. W czasie przyznawania tej nagrody poskarżył się na słowa „brytyjskie” i „imperium”, i do końca życia nie używał związanego z tym orderem tytułu szlacheckiego.
Zmarł 2 września 1973 roku. Pochowany jest, wraz z żoną Edith, na katolickim Cmentarzu Wolvercote w Oksfordzie. Obok nazwisk małżonków widnieją ich wieczne imiona, pochodzącej ze Śródziemia pary bohaterów – Berena i Lúthien, największych kochanków Śródziemia.